Over en uit...

Zoals al duidelijk is geworden is het voor mij nu echt einde oefening. De motor reed van Ürgüp naar Ankara fantastisch goed. Goede weg en ik schoot lekker op. Voorbij Ankara gereden, met een prachtig uitzicht op de stad. Hele nieuwe wijken zijn op de heuvels uit de grond gestampt. 50 km na Ankara sloeg het noodlot (opnieuw) toe. Een vreselijk geratel uit het motorblok en hij stopte acuut. Gelijk de opgelaste klepstelbout gechecked, maar deze zat nog vast. Het geluid was heel herkenbaar; een drijfstang die van voor naar achter tegen het carter valt. Bij controle van de zuiger bleek deze inderdaad niet meer te bewegen terwijl de krukas wel draaide: diagnose, gebroken drijfstang. Dit betekende inderdaad einde avontuur want zo'n reparatie, met wat verder nog beschadigd zou zijn, is qua tijd niet haalbaar. Het wordt namelijk hoog tijd dat ik weer aan het werk ga.
Terug naar Ankara gelift met een busje die tegen betaling ook de motor wel wilde meenemen.
Ik werd gedropt bij een hotel in een buurt waar ik eigenlijk niet wilde zijn. Een zeer smoezelig hotel, waar het water het meer niet dan wel deed.
Eerst maar eens steunpunt Enschede, Jolanda Gilara gebeld, zij is nogal goed in het regelen van dingen als repatriëring. Ze ontdekte dat ik hiervoor verzekerd ben en de FBTO is aan het werk gezet. Helaas is het weekend geworden zodat er tot maandag niets gebeurt en ik de dagen stuk moet zien te maken. Het is de vraag of ze de motor terug naar Nederland brengen i.v.m. de kosten en restwaarde van de motor. Ook schijn ik zelf niet alvast terug te kunnen vliegen omdat ik niet zonder de motor het land kan verlaten. Daarvoor moeten er eerst douane afhandelingen plaatsvinden. Het huren van een busje om zelf met motor en al terug te rijden is niet gelukt omdat je een turks busje van bijvoorbeeld Avis niet zonder hoge retourkosten van Nederland naar Turkije kunt huren. Morgen maar even afwachten dus.
Vandaag naar een ander, en ook heel veel duurder, hotel verhuisd. Heb ik tenminste een schone kamer met toilet en stromend water, dat heb ik wel verdiend dacht ik zo.
Ik hoop dat Paul en Otto gaan overnachten in Ankara, kunnen we samen mooi gaan eten.
Ik heb hier een werkend internet dus zal jullie van de vorderingen op de hoogte houden. Ik hoop de motor in Nederland weer te kunnen ontvangen, het is een persoonlijke strijd geworden met het ding: ik zal en moet hem weer in orde krijgen en laten zien dat hij ook best betrouwbaar kan zijn. Alle sores komt volgens mij door steeds de voorgaande, niet altijd even zorgvuldige, reparatie. De reis tot Ankara was echter fantastisch met een hele goede onderlinge sfeer, ook na 11 weken op elkaars lip gezeten te hebben.